Αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες,
  
Ο μήνας Απρίλιος του τρέχοντος έτους αφιερούται στον διακεκριμένο Πρωτοψάλτη και Μουσικολόγο Λεωνίδα Οικονόμου.  Με τεράστιο σεβασμό στην προσφορά του στην  ιερή μας  ψαλτική τέχνη παραθέτουμε ένα σύντομο κείμενο για την ζωή και σταδιοδρομία του όπως κατεγράφη από τον συγγραφέα και αδελφό του Φίλιππο Αθ. Οικονόμου.

 Δημήτρης Χούπας                  

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
(1931 - 2004)
Πρωτοψάλτης & Μουσικολόγος

Ο  Λεωνίδας  Οικονόμου  γεννήθηκε  στο  χωριό  Κέρτεζη  Καλαβρύτων  το  1931  και  από  μικρή  ηλικία  μυήθηκε  στην  ψαλτική  τέχνη από  τον  πατέρα  του  Αθανάσιο,  καλλίφωνο  ψάλτη  και  μετέπειτα  Ιερέα,  ο  οποίος  ήταν   και  καλός  γνώστης  της  Βυζαντινής  μουσικής.  Πολλά  στοιχεία  της  μουσικής  πήρε  και  από  τους  μεγαλύτερους  αδελφούς  του  Χρήστο  και  Παναγιώτη,  καλλίφωνους  ψάλτες  και  μουσικούς.  Στην  ψαλτική  πολλά  ωφελήθηκε πάνω  στο  ιερό  αναλόγιο  κοντά  στον  καλλίφωνο  πρωτοψάλτη  και  καλό  μουσικό  Γεώργιο  Πολυχρονόπουλο  στον  Ι.  Ν.  Αγίου  Αθανασίου  Ελίκης  Αιγιαλείας  όπου  έζησε  τα  περισσότεαρα  νεανικά  του  χρόνια.

Μετά  τις  Γυμνασιακές  του  σπουδές  στο  Αίγιο,  μετέβη  στην  Αθήνα (1951)  και  παράλληλα  με  τις  Πανεπιστημιακές  του  σπουδές (Ανωτάτη  Σχολή  Οικονομικών  και  Εμπορικών  Επιστημών)  φοίτησε  στο  Ελληνικό  Ωδείο,  όπου  μαθήτευσε  κοντά   στον  περίφημο  μουσικοδιδάσκαλο  Θεόδωρο  Χατζηθεοδώρου  τον  Φωκαέα,  με  τον  οποίο  έκανε  και  ιδιαίτερα  μαθήματα.  Συνδέθηκε  φιλικά  με  όλους  τους  μεγάλους  πρωτοψάλτες  και  μουσικοδιδασκάλους  της  εποχής  μας  ( Αθ.  Παναγιωτίδη,  Αθ.  Καραμάνη,  Θρ.  Στανίτσα,  Θεοφ.  Καπαρό,  Χαρ.  Ταλιαδώρο,  Χρ.  Θεοδοσόπουλο,  Παν.  Καμπανίδη,  Μαν.  Χατζημάρκο,  Γεώργ.  Σύρκα,  Κ.  Κατσούλη, Διαμ. Μαυραγάνη  κ.λ.π.)  με  τους  οποίους  πολλές  φορές  συνεργάστηκε    αλλά  και  συνέψαλε  ευκαιριακά.    Ο  συνεχής   αυτός   μουσικός   συγχρωτισμός,  του  έδωσε  την  ευκαιρία  να  διαμορφώσει   το   ψαλτικό   του   ύφος   και   να   ολοκληρώσει  την  μουσική  του  παιδεία..

Η  ψαλτική  του  σταδιοδρομία  αρχίζει  τη  δεκαετία  του  1950    που  έψαλε  ως  λαμπαδάριος  στον  Ι.  Ν.  της  Αγίας  Μαρκέλλας  Βοτανικού  με  πρωτοψάλτη  τον  αδελφό  του  Παναγιώτη.  Στη  συνέχεια    έψαλε  ως  πρωτοψάλτης  στον  Ι.  Ν.  Αγίου  Κων/νου  Ηλιουπόλεως (1958-65),  στον  Ι.  Ν.  Αγίων  Πάντων  Καλλιθέας  (1965-77)  και  στον  Ι.  Ν.  Αγίου  Αρτεμίου  Γούβας  (1977-86  και  1988-91).   Για  ένα  διάστημα, την  περίοδο  1986-88,  έψαλε  στον  Ι.  Ν.  Αγίου  Κων/νου  Κολωνού  και  από  τον  Ιανουάριο  1993  και  για  6  μήνες  έψαλε  ως  πρωτοψάλτης  στον  Ι.  Ν.  Αγίου  Γεωργίου  Ακαδημίας  Πλάτωνος.

Έχει  ψάλει  επίσης  και  σε  πολλές  πόλεις  σε  πανηγυρίζοντες  Ι.  Ναούς  έπειτα  από  πρόσκληση  καθώς  και  στο  εξωτερικό  ( Βουλγαρία ). Έχει  συμμετάσχει  σε  πολλούς  Βυζ.  Χορούς  όπως,  Θεοδ.  Χατζηθεοδώρου,  Θεοφ.  Καπαρού,  Γεωργ.  Σύρκα,  Κων.  Κατσούλη,  Θρασ.  Στανίτσα   με  συναυλίες  στην  Ελλάδα  και  στο  Εξωτερικό (Γαλλία, Ρωσία, Βέλγιο, Λίβανο, Κύπρο κ.α.)  και  έχει  λάβει  μέρος,  ως  μέλος  της  χορωδίας  και  μονωδός,   στην  παρουσίαση  και  εγγραφή  σε  δίσκο  του  Ορατορίου  «Η  ΦΑΤΝΗ»  του   Σωκρ.  Βενάρδου.  Ως  χοράρχης  Βυζ.  χορού  έχει  δώσει  συναυλίες  στην  Αθήνα  και  σε  διάφορες    επαρχιακές  πόλεις.

Καλλίφωνος  με  πλούσια  μελωδική  φωνή  και   σοβαρό  εκκλησιαστικό    ψαλτικό  ύφος  υπήρξε  πιστός   τηρητής   της   ψαλτικής   μας   παράδοσης   και  υπηρέτησε  με  συνέπεια  και  ευσυνειδησία  υποδειγματική  το  ιερό  αναλόγιο.

Ανήσυχο  πνεύμα,   δραστήριος  και  δημιουργικός  καθ’όλη  τη  διάρκεια  της  ιεροψαλτικής  του  σταδιοδρομίας,  ενεργοποιήθηκε,  παράλληλα  με  τα  λειτουργικά  του  καθήκοντα,  και  στα  διάφορα  ιεροψαλτικά  συλλογικά  συνδικαλιστικά  όργανα.  Διετέλεσε  κατά  διαστήματα  μέλος  του  Δ.Σ.  ( Γεν.  Γραμματέας,  Έφορος  κ.λ.π.)  του  Πανελληνίου  Συνδέσμου  Ιεροψαλτών  Αθηνών  καθώς  και  Χοράρχης  της  χορωδίας  του  ιδίου  Συνδέσμου.  Διετέλεσε  Γεν.  Γραμματέας  της  ΟΜ.Σ.Ι.Ε ( 1982,83,84   με  πρόεδρο  τον  Χαρ.  Ταλιαδώρο)  και  από  τη  θέση αυτή εργάστηκε  άοκνα,  με  συνεχείς  παραστάσεις,  προτάσεις  και  πιέσεις  προς  τους  αρμόδιους  φορείς  της  Πολιτείας  και  Εκκλησίας,  για  τη  βελτίωση  της  θέσης  των  Ιεροψαλτών (αναγνώριση  προϋπηρεσίας  σε  άλλους  τομείς  της  δημόσιας  ζωής  κ.λ.π.).   Υπήρξε  ο  εισηγητής,  στην  τάξη  των  ιεροψαλτών,  του  « ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ  ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ »,   τον  οποίο  ανέπτυξε  με  σειρά  άρθρων  του  στην  εφημερίδα  ΄΄Ιεροψαλτικά  Νέα΄΄ (1976).  Υπήρξε  επί  σειρά  ετών  συνεργάτης  στις  εφημερίδες  ΄΄ Ι. Νέα΄΄ και  ΄΄ Ι. Κόσμος΄΄,  στις  οποίες  δημοσίευσε  κατά  καιρούς  πολλά  άρθρα.

Έντονη  ψαλτική  φυσιογνωμία  της  εποχής  μας,  ο  Λεωνίδας  Οικονόμου,  με  ακέραιο  χαρακτήρα,  ευθύς  και  ασυμβίβαστος,  είναι  ο  τρίτος  στη  σειρά  από  τους  τέσσερις  αδελφούς  πρωτοψάλτες  και  μουσικούς (Χρήστος,  Πάνος,  Λεωνίδας,  Φίλιππος)  που  διακόνησαν  επί  σειρά  ετών  το  ιερό  αναλόγιο,    με  ήθος  και  αρετή,  καλόκαρδος,   αγαπητός  και  εύχαρις,  έχαιρε  της  εκτίμησης  και  της  αγάπης  όλων  των  συναδέλφων  του  και  είχε  πλούσια  και  πολύτιμη  προσφορά  στη  λειτουργική  μας  μουσική.

Ο  Λεωνίδας  Οικονόμου  πέθανε  στις  6  Ιανουαρίου  του  έτους  2004.  «Δώη  αυτώ  Κύριος  ο  Θεός  τον  αμάραντον  της  δόξης  στέφανον  και  είη  αιωνία  η  μνήμη  αυτού».

[Πηγή: Φίλιππος Οικονόμου]